Στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Cumplicidades, Λισαβόνα, η ομιλία του κου Παναγιώτη Νόιφελτ αφορούσε στην πολιτιστική οικονομία, σε λανθάνουσες συνθήκες και στις κοινωνικές αναταράξεις που δημιουργεί ο προγραμματικός και διανεμητικός σχεδιασμός της ΕΕ, αναφορικά με τους διαθέσιμους πόρους της ΕΕ.
Αμέσως μετά την ανάλυσή του ομιλητή, έγινε προς ερώτηση από τη συντονίστρια την εξαίρετη εκπρόσωπο του Creative Europe Programme, κα Susana C. Pereira.
Η ερώτηση ήταν η εξής: Τι πιστεύετε πως θα γίνει αν η Ευρωπαϊκή Ένωση σταματήσει να παρέχει τα προγράμματα και μειώσει τις επιχορηγήσεις;
Η απάντησή του κου Νόιφελτ ήταν η παρακάτω:
“Στην υποθετική σας ερώτηση, επιτρέψτε μου να αντιστρέψω το ερώτημα και να σχολιάσω μετά και τα δύο ερωτήματα.
Ερωτώ λοιπόν: τι θα γίνει αν η Ευρωπαϊκή Ένωση αντί να σταματήσει τις χρηματοδοτήσεις, τις διπλασιάσει -γιατί τα κεφάλαια τα διαθέτει ήδη απλά είναι εγκλωβισμένα σε λογαριασμούς-, άρει τις δυσκολίες που θέτει και τους περιορισμούς στους ενδιαφερόμενους για την κατάθεση αυτών, υποχρεώσει τα κράτη μέλη σε μεταρρυθμίσεις στον πολιτισμό σε εθνικό επίπεδο, με τον ίδιο τρόπο που υποχρεώνει τα κράτη μέλη σε λιτότητα και ενθαρρύνει την κινητικότητα των πολιτιστικών και πολιτισμικών φορέων, σας ρωτώ, τότε τι θα γίνει; Αντί λοιπόν να προωθούμε υποθέσεις με αρνητικό πρόσημο, γιατί να μην κάνουμε υποθέσεις με θετικό. Σήμερα γίνεται μια σιωπηρή εξέγερση στον πολιτισμό, σε παγκόσμιο επίπεδο, με σκληρές προβολές σε εμπόλεμες ζώνες. Αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να το καταλάβει και να μην κουνά το δάχτυλο στις χώρες μέλη, μέσα από το τραπεζικό σύστημα. Η ΟΥΝΕΣΚΟ το έχει ήδη κατανοήσει και δεν είναι τυχαίες οι μελέτες που έγιναν από την ΟΥΝΕΣΚΟ κατά την περίοδο 2010-2013 και που αφορούν την συμπεριφορά των κοινοτήτων και των λαών, σε συγκεκριμένα γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Εύχομαι να απάντησα.”
Είχε προηγηθεί η τοποθέτησή του Προέδρου του Συμβουλίου Τεχνών της Ελλάδας η οποία ήταν εξειδικευμένη γιατί όριζε τους παράγοντες επιστημοσύνη, αίτιο, αποτέλεσμα στον πολιτισμό και στις τέχνες, σε σχέση με τις επιδράσεις της λιτότητας στον πολιτισμό, με άμεση αναφορά στο τραπεζικό και επενδυτικό σύστημα.
“Εφόσον η ΕΕ λειτουργεί και επιλέγει αυτό το μοντέλο πολιτισμικής διαχείρισης, εμείς, είναι υποχρέωσή μας, όχι μόνο να αντισταθούμε αλλά και όπου μπορούμε να προφυλαχθούμε, να υποστηρίξουμε και να προστατευτούμε.”
Κατά τη διάρκεια του διαλόγου πανελίστας και παρευρισκόμενος αναφέρθηκαν στο θέμα του χρόνου, στη λογική πως θα πρέπει να γίνει υπομονή από τους ανθρώπους των γραμμάτων και του πολιτισμού και να δοθεί χρόνος.
Η απάντησή του κου Νόιφελτ ήταν η εξής:
“Ο χρόνος είναι μια αξία μεταβλητή και μια έννοια ασώματη. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις χρησιμοποιούμε εννοιολογικά η λέξη “χρόνος” όπως χρησιμοποιούμε τη λέξη “ελπίδα”. Είναι σαν να ρωτάμε αυτόν που βρίσκεται στην άκρη του παραθύρου του, αποφασισμένος να πηδήξει και δευτερόλεπτα πριν το κάνει, να σκεφτεί πως υπάρχει “ελπίδα”. Λοιπόν όχι. Ένας καλλιτέχνης που θέλει να δημιουργήσει, θέλει να δημιουργήσει τώρα, τώρα έχει την ιδέα, τώρα τα γεγονότα τρέχουν, τώρα έχει την καύση μέσα του, τους συνεργάτες, ή οτιδήποτε άλλο. Ό,τι κι αν γίνει, τώρα πρέπει να δραστηριοποιηθεί, όχι αύριο, όχι μετά, όχι πριν το γεύμα ή μετά το γλυκό. Τώρα, τώρα, τώρα.”
Για να συνεχίσει πιο μετά:
“Εφόσον η ΕΕ λειτουργεί και επιλέγει αυτό το μοντέλο πολιτισμικής διαχείρισης, εμείς, είναι υποχρέωσή μας, όχι μόνο να αντισταθούμε αλλά και όπου μπορούμε να προφυλαχθούμε, να υποστηρίξουμε και να προστατευτούμε.”
Ο κος Παναγιώτης Νόιφελτ είναι Ιδρυτής και Πρόεδρος στο Συμβούλιο Τεχνών της Ελλάδας.
